Psychologie in levenscoaching

Life coaching versus psychologie

Life coaching verschilt van psychologie doordat het minder analytisch en meer toekomstgericht is en directe suggesties voor oplossingen biedt.

In tegenstelling tot psychotherapie ligt de nadruk dus minder op het verwerken van problemen of het terugkijken op het verleden.

Life coaching helpt om talenten te ontdekken die in ieder mens sluimeren. Het wil mensen ondersteunen bij het vinden van de juiste manier om zichzelf te ontdekken.

Psychologie in levenscoaching

Life coaching is gebaseerd op de humanistische psychologie van de Amerikaan Carl Rogers. Hij stelde luisteren, de ervaring van interpersoonlijke interactie en het streven naar zelfverwezenlijking centraal in zijn benadering.

Als je jezelf wilt realiseren, moet je eerst bestaande gedachtepatronen veranderen. Dit kan gedaan worden met behulp van zogenaamde reframing, waarbij iemand een nieuw kader zoekt voor een gedrag of ervaring. Dit geldt soms ook voor andere culturen met expats of migranten. Hier is het belangrijk om een evenwicht te vinden tussen de eigen waarden en die van anderen.

Naast de geest richt life coaching zich ook op de eigen intuïtie. In het ideale geval vallen wat bewust en onbewust wordt ervaren samen, wat de eigen creativiteit bevordert en een staat van geluk teweegbrengt – de flow. Kinderen bezitten deze gave buiten hun schuld om: ze ervaren gevoelens van geluk zonder dat ze er moeite voor hoeven te doen, ze zijn altijd weer blij. Life Coaching wil volwassenen helpen om deze oorspronkelijke staat terug te vinden.

Humanistische psychologie – actief luisteren

Een van de meest effectieve hulpmiddelen bij levenscoaching is actief luisteren. Het moet belangrijke uitspraken en gevoelens van de tegenpartij herkennen en deze helder en beknopt in eenvoudige taal (her)formuleren.

Dit lukt alleen als de coach vertrouwen wekt, als zijn denken, voelen en spreken oprecht is. Wanneer er overeenstemming is tussen denken, voelen en spreken.

Het doel van de coach is om een gesprek op ooghoogte te bereiken.

Patronen in denken doorbreken opnieuw kaderen

De term herkaderen komt van NLP, neurolinguïstisch programmeren. Dit gaat ervan uit dat processen in de hersenen (neuro) kunnen worden veranderd (geprogrammeerd) met behulp van taal (linguïstisch) en wil zo bestaande denkpatronen doorbreken.

Reframing is een creatieve herinterpretatie van oude gedragspatronen. De metafoor verwijst naar het feit dat een fotolijst slechts een deel van een totaalbeeld toont, een deel van de werkelijkheid en een subjectief beeld. Wie dit begrijpt, kan zijn perspectief veranderen.

In context reframen blijft de klacht bestaan en wordt deze als nuttig gepresenteerd. “Ik ben altijd zo ongeduldig -> “Ik zou zeggen dat ongeduld vaak een voordeel is als energieke manager”.

Bij betekenisherinterpretatie wordt de klacht geherinterpreteerd en de inhoud veranderd. ” Ik ben onzeker ” -> ” Ik zou zeggen dat je voorzichtiger bent “

Verontrustend gedrag kan in een nieuw licht worden gezien (context reframen) en worden omgezet in positief gedrag of worden gestopt.

Reframen van de betekenis (reframen van de inhoud) daarentegen verandert niets aan de context of de situatie als zodanig, maar alleen aan onze gedachten erover.

Dergelijke herkaderingen zijn bekend uit sprookjes, fabels en verhalen. Ze werpen nieuwe perspectieven op: Goed wordt kwaad en omgekeerd.

De fabel van de vos die niet bij de druiven kan die onbereikbaar hoog hangen, wordt hier als voorbeeldig beschouwd. Door ze te zuur te verklaren, komt hij beter in het reine met de situatie.

Intercultureel: expats en migranten

Iemand die besluit zijn vaderland (ex-patria) te verlaten, verbreedt zijn horizon in dubbele zin. Zijn omgeving is vanaf nu anders en de mensen om hem heen hebben andere waarden.

Deze veranderingen kunnen leiden tot aanpassingsproblemen. Heimwee, ruimtelijke scheiding van familie, isolatie en verveling kunnen mogelijke gevolgen zijn. In het algemeen kan het gevoel ontstaan dat je een vreemd lichaam bent in de nieuwe (Duitse) cultuur.

Dit gaat niet over cultuur in enge zin – onderwijs, kunst en literatuur – maar over cultuur in antropologische zin. Dit komt omdat het gaat over diepere waarden (geconsolideerd in normen en wetten) die niet onmiddellijk zichtbaar zijn voor buitenstaanders. Ze zijn alleen schijnbaar zichtbaar op basis van clichés zoals de Duitse voorkeur voor orde, netheid, enz.

De volgende vragen kunnen rijzen

• Hoe verhouden mijn normen en waarden zich tot die van de Duitse cultuur? -> Waarden begrijpen en een evenwicht vinden
• Moet ik de waarden van mijn eigen cultuur opgeven? -> Wil ik integreren of assimileren?
• Waarom kan ik geen verbinding vinden? Zijn de Duitsers te gesloten/open voor mij?
• Wat kan ik aan deze situatie veranderen? -> Zich meer vertrouwd voelen met de Duitse cultuur

Creativiteit – Creatieve fasen

Creativiteit is flexibel en origineel denken, maar ook lateraal denken, dat spontane en intuïtieve oplossingen zoekt voor taken en problemen. Het model van de vier fasen van het creatieve proces gaat terug op de observaties van de Franse wiskundige Henri Poincaré.

Poincaré identificeerde bepaalde elementen die bijna altijd op dezelfde manier naar voren kwamen tijdens zijn denkwerk.

1e voorbereidingsfase (identificatie van het probleem of de uitdaging) Dit gaat over het ontdekken en verzamelen van informatie. Het ruwe materiaal kan later worden gebruikt om creatieve benaderingen voor oplossingen te ontwikkelen.

2e incubatiefase (rijpingsproces) Er volgt een fase van ontspanning. Hierdoor zakt het probleem weg in het onderbewustzijn en wordt het zelfs schijnbaar vergeten. In het onderbewustzijn ordenen gedachten zich opnieuw, nieuwe inzichten ontstaan zonder vrijwillige actie.

3e fase van verlichting (De flits van inspiratie) De langverwachte oplossing komt plotseling uit het onderbewustzijn. Dit is te danken aan intuïtie, die het subliminale aan het licht brengt.

4e verificatiefase (haalbaarheidscontrole) De vierde fase, ook wel de ontwerpfase genoemd, werkt systematisch oplossingsrichtingen uit, die de geest vervolgens ontleedt en analyseert.

Intuïtieve oplossingen ontstaan vaak wanneer mensen niet bewust nadenken en hun gedachten verlichten door andere activiteiten. De hersenen die op deze manier ongericht waren, kunnen nu creatief worden. Geen wonder dat gedachten zich vaak herschikken en ideeën worden tijdens het wandelen of vlak voordat je in slaap valt. Als je ze niet opschrijft, ben je ze de volgende ochtend meestal vergeten.

Het is niet alle kennis die we hebben, niet de doctrines die we uit ons hoofd hebben geleerd, niet de vele handboeken en leerboeken die we hebben gelezen, maar de ideeën, de innerlijke overtuigingen, de beelden van de wereld en van de mensheid waarmee we rondlopen bepalen ons denken, voelen en handelen. (Gerald Hüther Neurobioloog)

Geluk – Flow-ervaring

De flow-ervaring is een mentale toestand die optreedt wanneer iemand volledig opgaat in zijn activiteit. Er ontwikkelt zich een fase van zelfvergetelheid en tijdvergetelheid. Kortom, iets fascineert ons enorm en boeit ons volledig. In deze context heeft de Amerikaanse psycholoog Mihály Csíkszentmihályi een concept van flow en streaming ontwikkeld. Hij benadrukt het belang van een speels element waardoor mensen creatief-vormend worden.

De flow-ervaring treedt op wanneer we een duidelijk doel nastreven, ons daarop concentreren en de tijd uit het oog verliezen. Door op deze manier in onszelf op te gaan, versmelten actie en bewustzijn. Als we tegelijkertijd directe feedback krijgen, d.w.z. als succes of falen onmiddellijk zichtbaar wordt, kunnen we onze acties onmiddellijk aanpassen. Dit geeft ons een gevoel van controle over onze acties. De activiteit beloont ons omdat het bestaande evenwicht tussen vraag en vermogen niet toestaat dat verveling optreedt.

Verveling wordt beschouwd als de tegenovergestelde positie van flow, maar het is niet per se iets negatiefs. Iedereen heeft er wel eens last van en – volgens de theorie van reframen – kan het positief worden gebruikt. Op deze manier kan verveling worden gebruikt als een (rijpings)fase in het creatieve proces en kan het zelfs dienen als een bron van inspiratie:

De reden dat verveling zo’n nauwkeurig onderzoek verdient, is dat het pure, onvervalste tijd vertegenwoordigt in al zijn repetitieve, overbodige, monotone pracht. […] Verveling is je venster op de eigenschappen van de tijd die je neigt te negeren tot het waarschijnlijke gevaar van je mentale evenwicht. Het is jouw venster op de oneindigheid van de tijd. Als dit venster eenmaal opengaat, probeer het dan niet te sluiten, maar zet het juist wagenwijd open.

-Joseph Brodsky Schrijver